Saturday, October 16, 2010

သူငယ္ျပန္သလိုပါ့

ဆံပင္ လည္း တစ္လတခါ ညွပ္ရျပီ
ထမင္းစားျပီးတိုင္းနဲ့ အိပ္ယာ ၀င္ခါနီးတိုင္းလည္းသြားတိုက္ရျပီ
ေကာ္ဖီလည္း တေန ့နွစ္ခြက္ပဲ ေသာက္ရျပီ
စီးကရက္လည္း အသည္းအသန္ျဖတ္ရျပီ
ေရလည္း တေန ့တခါ ခ်ဳိးရျပီ
က်ဳပ္လို သန္ ့ရွင္းလြန္းသူအတြက္ အဲဒါ အဆိုးဆံုး။


အေမလုပ္သူကလဲ ေခြ်းမကို အျပီးအပ္နွံလိုက္ျပီ
ေမေမ...ေမေမ....
သမီး...သမီး န ဲ့........
သူတို ့က တည့္ လုိ ့...............။


ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားျဖစ္တဲ့ အားရက္ေတြတိုင္းလဲ
စကၡဳအာရံုကို ကိေလသာကုန္တဲ့ အရိယာၾကီးလို
ခပ္ပိုပို ထိမ္းရျပီ။


ေအာ္....ေယာက္်ားဘ၀...
တယ္အားငယ္ရသကိုး............။

မိဘအိမ္မွာေတာ့ အေမ့သြန္သင္ဆံုးမမွဳေအာက္
အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ေတာ့လည္း
ဇနီးရဲ့ အုပ္ထိမ္းမွဳေအာက္
အိုၾကီး အို မ အရြယ္ေတြရရင္ လည္း
သမီးန ဲ့ ဇနီးရဲ့ ၾကပ္မတ္မွဳေအာက္
က်ဳပ္ခမ်ာ ေရာက္ရေပဦးမယ္...........။

အီးေတာင္ က်ယ္က်ယ္ ေပါက္ဖုိ ့ ဖင္ၾကြ ခါးေစာင္း
ဘူ... ကန ဲ...ေထာင္းကနဲ ..ေဟာင္းကန ဲ
အဲသလို အားရပါးရ ကိစၥေတြကို လဲ
ဇက္ၾကိဳးဆြဲ ရ............။



အဲဒါေတြအတြက္................
ကိုကို .............လာေရခ်ဳိးရမယ္
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို သူက ေရခ်ဳိးေပး
ကိုကို .......လက္သည္းေျခသည္းညွပ္ရမယ္....
ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ က်ဳပ္က ကေလးေလးလို ထိုင္ေပး.......
ကိုကို အ၀တ္ေတြ အညစ္ေတာင္းထဲထည့္
ငယ္.....ရံုးမသြားခင္ေလွ်ာ္ခဲ့မယ္.............။

ကိုကို.....ေခါက္ျပီးသားေတြကို ေတြ ့ကရာမဆြဲနဲ ့
ဒီေန ့ေဟာဒါေလး၀တ္..........။

အေမ့အိမ္ကေ၀းကတည္းက
တခါသားမွ မီးပူတိုက္ျပီးသား မ၀တ္ဖူးသူ
တခါသားမွ ထမင္းပြဲ လက္ေဆးျပီးအရံသင့္မစားဖူးသူ
တခါသားမွ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ဂရုမစိုက္သူဟာ
ခုအခါ ...........
မယားအခ်စ္ ေၾကာင့္
ငါးနွစ္သား ပူတူတူးလိုလဲ က်ဳပ္မွာ အူျမဴးရျပီ။


ျငိမ္းေဇဦး